کشتغدیلغتنامه دهخداکشتغدی . [ ک ُ ت ُ دا ] (اِخ ) این شخص و پسرش از رواتند و روینا عن اصحابهما. (از منتهی الارب ذیل ماده ٔ «ک ش غ د»).