کشتگاه
لغتنامه دهخدا
کشتگاه . [ ک ِ ] (اِ مرکب ) محل کشت . محل زراعت . محل فلاحت . مزرعه . محقله . (یادداشت مؤلف ) :
دانه ای در کشتگاه عشق بی رخصت مچین
کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون میرود.
دانه ای در کشتگاه عشق بی رخصت مچین
کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون میرود.
صائب .