کشکله
لغتنامه دهخدا
کشکله . [ ک َ ک َ ل َ/ ل ِ ] (اِ) نوعی از پای افزار باشد که شاطران و پیاده روان بر پای کنند. (آنندراج ) (برهان ) :
پای پاکیزه برهنه به بسی
چون به پای اندر دویدن کشکله .
|| نیم چکمه . (ناظم الاطباء).
پای پاکیزه برهنه به بسی
چون به پای اندر دویدن کشکله .
ناصرخسرو.
|| نیم چکمه . (ناظم الاطباء).