کظامة

کظامة. [ ک ِ م َ ] (ع اِ) دهانه ٔ رودبار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مخرج بول زنان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || چاهی پهلوی چاه دیگر که در میانه ٔ آنهادر زیر زمین آبراهه ای باشد که بدان آب آن چاه به چاه دیگر رود. || حلقه ای بر سر بازوی ترازو که بندهای کفه را بدان بندند. || دوالی که بر گوشه ٔ بالایین کمان بندند. || یکی از دو انتهای کمان . || مسمار ترازو. || ریسمانی که بدان بینی شتر را بندند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پی که بر پر تیر پیچند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جای پر از تیر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج ، کظائم (در همه ٔ معانی ).