کلاح
لغتنامه دهخدا
کلاح . [ ک ُ / ک َ ] (ع اِ) خشکسال . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تنگ سالی . (مهذب الاسماء). || (ص ) شدید: «هذا سنة کلاح و اصابتهم سنة کلاح » و تقول : «کان فلان عصمة فی الزمن الکلاح ». (از اقرب الموارد).
