کلاده

کلاده . [ دَ / دِ ] (اِ) عقعق . عکه . غلبه . خاقانی در هجوی به صورت مدح آورده :
هستی تو کلاده ٔ کله دار
برتارک آسمان کله وار
امروز به فر تو کلاده
برشیر فلک نهد قلاده .

(یادداشت به خطمرحوم دهخدا).

و رجوع به کلاژه شود.