کل چکادلغتنامه دهخداکل چکاد. [ ک َ چ َ ] (ص مرکب ) آنکه موی او از دو جانب پیشانی رفته است . اَجلَح . (زمخشری ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || (اِ مرکب ) رنج و آزار از کچلی سر. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ) .
