کل
لغت‌نامه دهخدا
کل . [ ک ُ ] (اِ) خمیدگی . کوژی . کجی . انحناء. غوز. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
بدانگه که گیرد جهان گرد و میغ
کل پشت چوگانت گردد ستیغ.
هان ای کل پشت پاردم باف
ای توبره ریش کون غراره .
|| (ص )دم کوتاه . دم بریده . ابتر. کوتاه دم . کله . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || کوتاه . پست : قدی کل یعنی قدی کوتاه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) || (اِ) روستا. کلی روستایی است . (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). || (ص ) کند: شمشیر کل ، اره ٔ کل ، کارد کل . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کله شود.
بدانگه که گیرد جهان گرد و میغ
کل پشت چوگانت گردد ستیغ.
بوشکور.
هان ای کل پشت پاردم باف
ای توبره ریش کون غراره .
سوزنی .
|| (ص )دم کوتاه . دم بریده . ابتر. کوتاه دم . کله . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || کوتاه . پست : قدی کل یعنی قدی کوتاه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) || (اِ) روستا. کلی روستایی است . (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). || (ص ) کند: شمشیر کل ، اره ٔ کل ، کارد کل . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کله شود.
