کمربست
لغت‌نامه دهخدا
کمربست . [ ک َ م َ ب َ ] (مص مرکب مرخم ، اِ مص مرکب ) کمر بستن . (فرهنگ فارسی معین ) :
کجا هوش ضحاک بر دست تست
گشاد جهان از کمربست تست .
و رجوع به کمربستن شود. || (اِ مرکب ) محل بستن کمربند. کمرگاه . (فرهنگ فارسی معین ) : مگر عوج بن عنق که آب زیر کمربست او بود. (تفسیر ابوالفتوح ج 5 ص 195). قتاده گفت از کمربست تا بند پای در بند و قیداند. (تفسیر ابوالفتوح ج 1 ص 171). || قسمی مروارید که گویی او را کمری بر میان است و آن را به عربی مُزَنَّر گویند یعنی زنار بسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و منها [ من الّلاَّلی ] المزنر ویسمی کمربست . (الجماهر بیرونی ص 126، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کمر شود.
کجا هوش ضحاک بر دست تست
گشاد جهان از کمربست تست .
فردوسی .
و رجوع به کمربستن شود. || (اِ مرکب ) محل بستن کمربند. کمرگاه . (فرهنگ فارسی معین ) : مگر عوج بن عنق که آب زیر کمربست او بود. (تفسیر ابوالفتوح ج 5 ص 195). قتاده گفت از کمربست تا بند پای در بند و قیداند. (تفسیر ابوالفتوح ج 1 ص 171). || قسمی مروارید که گویی او را کمری بر میان است و آن را به عربی مُزَنَّر گویند یعنی زنار بسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و منها [ من الّلاَّلی ] المزنر ویسمی کمربست . (الجماهر بیرونی ص 126، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کمر شود.
