کناره جستن
لغت‌نامه دهخدا
کناره جستن . [ ک َ / ک ِ رَ / رِ ج ُ ت َ ] (مص مرکب ) دوری کردن . عزلت جستن :
نه قوتی که توانم کناره جستن از او
نه قدرتی که به شوخیش در کنار کشم .
عیسی به عزلت از همه عالم کناره جست
محبوبش آرزوی دل اندر کنار کرد.
نه قوتی که توانم کناره جستن از او
نه قدرتی که به شوخیش در کنار کشم .
سعدی .
عیسی به عزلت از همه عالم کناره جست
محبوبش آرزوی دل اندر کنار کرد.
سعدی .
