کناره گرد

کناره گرد. [ ک َ / ک ِ رَ / رِ گ َ ] (نف مرکب ) آنکه در اطراف کار می ماند و داخل در آن نمی شود. (ناظم الاطباء). آنکه به اطراف گردد و در میان نیاید. (آنندراج ) :
کناره گرد خطرهای بیکران دارد
میانه رو، ز دو جانب نگاهبان دارد.

صائب (از آنندراج ).

- امثال :
میانه خور و کناره گرد . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).