کناره نشینیلغتنامه دهخداکناره نشینی . [ ک َ / ک ِ رَ / رِ ن ِ ] (حامص مرکب ) انزواطلبی : خواست که بعدخراب البصره پای از میان کار کشیده دارد و دست به آغوش کناره نشینی و انزوا فراکند. (جهانگشای جوینی ).
