کنانی

کنانی . [ ک ِ ] (اِخ ) عبدالعزیزبن یحیی بن عبدالعزیز الکنانی المکی . وی مردی فقیه و اهل مناظره و از شاگردان امام شافعی بود، وی به علت زشتروئی به غول ملقب شده بود. در ایام مأمون خلیفه ٔ عباسی به بغداد رفت و بین او و بشرالمریشی مناظره ای در باره ٔ قرآن درگرفت . او را تصانیف متعددی از جمله الحیدة است . او در 240 هَ . ق . درگذشت . (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 530).