کنثة

کنثة. [ ک ُ ث َ ] (ع اِ) (از «ک ن ث ») نورده که از شاخ موردو خلاف سازند و بر آن دسته ٔ ریاحین بندند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). نورده ای که از شاخه های مورد و یا بید سازند و بر آن دسته ٔ گل و یا ریاحین گذارند. (ناظم الاطباء). و رجوع به کُثنَة شود.