کندر
لغتنامه دهخدا
کندر. [ ک َ دَ ] (اِ) شهر و مدینه . (برهان ) (ناظم الاطباء). هر شهر عموماً. (آنندراج ) (انجمن آرا) (رشیدی ) :
بیابان بی آب و کوه شکسته
دوصد ره فزونست از شهر و کندر.
بیابان بی آب و کوه شکسته
دوصد ره فزونست از شهر و کندر.
ناصرخسرو.