کندزبان
لغتنامه دهخدا
کندزبان . [ ک ُ زَ ] (ص مرکب ) کسی که زبانش به هنگام سخن گفتن کند باشد. الکن . (فرهنگ فارسی معین ) :
کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود
که چرب گویان آنجا شوند کندزبان .
کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود
که چرب گویان آنجا شوند کندزبان .
فرخی (دیوان ص 329).
