کنده و رش

کنده و رش . [ک َ دَ / دِ وَ رَ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) فراز و نشیب بود که پشته پشته باشد اگر چه دشت بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 221). پستی و بلندی . نشیب و فراز. زمین پشته پشته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کنده (به معنی مطلق گودال ) و نیز رجوع به رش شود.