کوده
لغت‌نامه دهخدا
کوده . [ دَ / دِ ] (اِ) کمان زین . (ناظم الاطباء).
- زین کوده ؛ قربوس زین اسب را گویند و آن بلندی پیش زین باشد. زین کوهه . (برهان ). و رجوع به زین کوهه و زین کوده شود.
|| کلیدی که سر آن خمیده باشد. (ناظم الاطباء). || دندانه ٔ کلید.
- زین کوده ؛ قربوس زین اسب را گویند و آن بلندی پیش زین باشد. زین کوهه . (برهان ). و رجوع به زین کوهه و زین کوده شود.
|| کلیدی که سر آن خمیده باشد. (ناظم الاطباء). || دندانه ٔ کلید.
