کوره ٔ فخارخانه
لغتنامه دهخدا
کوره ٔ فخارخانه . [ رَ / رِ ی ِ ف َخ ْ خا ن َ / ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جای خشت پزی که آن را پژاوه به زای فارسی و در هندی بجاوه به جیم تازی گویند. (آنندراج ) :
زند از روزنش آتش زبانه
بسان کوره ٔ فخارخانه .
زند از روزنش آتش زبانه
بسان کوره ٔ فخارخانه .
میر یحیی شیرازی (از آنندراج ).