کوروار

کوروار. [ کورْ ] (ق مرکب ) مانند کور. چون نابینایان :
سوی شهر بی نیازی ره بپرس
چند گردی کوروار اندر ضلال .

ناصرخسرو.

ناخنی که اصل کار است وشکار
کوژ کمپیری ببرد کوروار.

(مثنوی چ رمضانی ص 258).