کوه تا کوه

کوه تا کوه . (ق مرکب ) ازسر تا پا و سراسر و تماماً و همگی و کاملاً. (ناظم الاطباء). کوه کوه . (از فرهنگ فارسی معین ) :
زمین کوه تاکوه جوشن وران
برفتند با گرزهای گران .

فردوسی (شاهنامه ٔ چ بروخیم ج 1 ص 260).

و رجوع به کوه کوه شود.