کوه کان

کوه کان . (نف مرکب ) یعنی کوهکن و کان به معنی کنده نیز آمده و به فتح کاف مرادف کن ، لیکن از ضرورت شعر است . (آنندراج ). کوهکن . کهکان . (فرهنگ فارسی معین ) :
ز آرزوی کف راد تو ز کان گهر
گهر برآمد بی کوه کان و بی میتین .

فرخی (از آنندراج ).