کوچه گردی
لغت‌نامه دهخدا
کوچه گردی . [ چ َ / چ ِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل و حالت کوچه گرد. محله گردی . (فرهنگ فارسی معین ).
- امثال :
یا کوچه گردی می شود یا خانه داری ؛ به سرزنش به زنانی که بسیار به مهمانی و گردش روند، گویند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| طوافی . || خانه بدوشی . دربدری . (فرهنگ فارسی معین ).
- امثال :
یا کوچه گردی می شود یا خانه داری ؛ به سرزنش به زنانی که بسیار به مهمانی و گردش روند، گویند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| طوافی . || خانه بدوشی . دربدری . (فرهنگ فارسی معین ).
