کوچک بیک
لغت‌نامه دهخدا
کوچک بیک . [ چ َ / چ ِ ب َ ] (اِخ ) صاحب مجالس النفایس وی را امیری بزرگ و صاحب شعر دلپذیر دانسته و این مطلع را از وی آورده است :
هر برگ گل که باد ز شاخ درخت ریخت
خون از دو چشم بلبل شوریده بخت ریخت .
هر برگ گل که باد ز شاخ درخت ریخت
خون از دو چشم بلبل شوریده بخت ریخت .
(مجالس النفایس ).
