کوکبه دار
لغتنامه دهخدا
کوکبه دار. [ ک َ / کُو ک َ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) دارنده ٔ کوکبه . آنکه پیشاپیش پادشاهان کوکبه حمل کند :
چو آن کوکب از برج خود شد روان
تویی کوکبه دار آن خسروان .
و رجوع به کوکبه (معنی آخر) شود.
چو آن کوکب از برج خود شد روان
تویی کوکبه دار آن خسروان .
نظامی .
و رجوع به کوکبه (معنی آخر) شود.