کویچه
لغت‌نامه دهخدا
کویچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) زقاق . کوچه . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مصغر کوی است که راه کوچک و تنگ باشد. (برهان ) (آنندراج ). راه کوچک و تنگ . (ناظم الاطباء). معبر کوچک . (فرهنگ فارسی معین ). کوچه . و رجوع به کوچه شود. || محله ٔ کوچک . (فرهنگ فارسی معین ). || ده کوچک . || حجره . (ناظم الاطباء).
