کیخسروخان
لغت‌نامه دهخدا
کیخسروخان . [ک َ / ک ِ خ ُ رَ / رُو ] (اِخ ) از شاعران قرن یازدهم هجری و خواهرزاده ٔ رستم خان سپهسالار گرجی بود. (فرهنگ سخنوران تألیف خیامپور ص 493). در زمان شاه عباس صفوی به مناصب عالی نایل شد. (از قاموس الاعلام ترکی ). با سپاه ازبک جنگهای مردانه کرد و سرانجام به منصب تفنگچی آقاسی گری نایل شد و گاه شعر می گفت . از اوست :
پیش رویش سوختم آخر دل دیوانه را
چون نگه دارد کسی از سوختن پروانه را
چاک می سازم به ناخن سینه چون بینم رُخَش
چون برآید مُهر بگشایند روزن خانه را.
رجوع به همین مأخذ شود.
پیش رویش سوختم آخر دل دیوانه را
چون نگه دارد کسی از سوختن پروانه را
چاک می سازم به ناخن سینه چون بینم رُخَش
چون برآید مُهر بگشایند روزن خانه را.
(از تذکره ٔ نصرآبادی ص 17).
رجوع به همین مأخذ شود.
