کینه داری
لغتنامه دهخدا
کینه داری . [ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت کینه دار. دشمنی . خصومت . کینه توزی :
بیا با ما مورز این کینه داری
که حق صحبت دیرینه داری .
و رجوع به کینه دار شود.
بیا با ما مورز این کینه داری
که حق صحبت دیرینه داری .
حافظ.
و رجوع به کینه دار شود.