کین آختن

کین آختن . [ ت َ ] (مص مرکب ) کین کشیدن . کینه کشیدن . انتقام گرفتن :
دگر اسب شبدیز کز تاختن
نماندی به هنگام کین آختن .

فردوسی .

همی برد بر هر سویی تاختن
بدان تاختن بود کین آختن .

فردوسی .

یلانی که شان پیشه کین آختن
شبانروز خو کرده بر تاختن .

اسدی .