کی
لغت‌نامه دهخدا
کی . [ ک َ / ک ِ ] (حرف ربط + حرف ندا) (از: «که »، حرف ربط + «ای »، حرف ندا) مخفف که ای . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کای :
ورا گفت کی گیو شاد آمدی
خرد را چو شایسته داد آمدی .
بدو گفت کی یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان .
ورا گفت کی گیو شاد آمدی
خرد را چو شایسته داد آمدی .
فردوسی .
بدو گفت کی یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان .
فردوسی .
