گاودل

گاودل . [ دِ ] (ص مرکب ) نادان . احمق . (برهان ). کودن . ابله . کنایه از ابله و بیخرد. (آنندراج ). کنایه از غردل و احمق است . (انجمن آرای ناصری ) :
مشو با زبون افکنان گاودل
که مانی دراندوه چون خر بگل .

نظامی .

|| ترسنده . بددل . (برهان ). بزدل . مرغ دل . آهودل . کلنگ دل . شتردل . جبان :
منم گاودل تا شدم شیر طالع
که طالع کند با دل من نزاعی
ازین شیر طالع بلرزم چو خوشه
که از شیر ترسد دل هر شجاعی .

خاقانی .

اسد گاودل کرکسان گاوزهره
از آن خرمگس رنگ پیکان نماید.

خاقانی .

بی شیر دلی بسر نیاید
وز گاودلان هنر نیاید.

نظامی .