گاوچهر

گاوچهر. [ چ ِ ] (ص مرکب ) آنچه صورت گاو دارد. || گاوپیکر که گرز فریدون باشد و آن را بهیأت سر گاومیش از آهن ساخته بودند. (برهان ) :
سرش را بدین گرزه ٔ گاوچهر
بکوبم نه بخشایش آرم نه مهر.

فردوسی .

زدم بر سرش گرزه ٔ گاوچهر
برو کوه بارید گفتی سپهر.

فردوسی .

همی گشت برسان گردان سپهر
بچنگ اندرون گرزه ٔ گاوچهر.

فردوسی .

جرنگیدن گرزه ٔ گاوچهر
تو گفتی همی سنگ باردسپهر.

فردوسی .