گجیل
لغت‌نامه دهخدا
گجیل . [ گ َ ] (اِخ ) نام محله ای است از محلات تبریز. (برهان ) (جهانگیری ) (آنندراج ) :
تبریز مرا رأفت جان خواهد بود
پیوسته مراورد زبان خواهد بود
تا درنکشم آب چرندآب و گجیل
سرخاب ز چشم من روان خواهد بود.
|| نام قبرستانی که به نام محله ٔ «گجیل » می خوانند و قبر شمس تبریزی علیه الرحمه در آن قبرستان است . (برهان ).
تبریز مرا رأفت جان خواهد بود
پیوسته مراورد زبان خواهد بود
تا درنکشم آب چرندآب و گجیل
سرخاب ز چشم من روان خواهد بود.
شیخ کمال خجندی (از جهانگیری ).
|| نام قبرستانی که به نام محله ٔ «گجیل » می خوانند و قبر شمس تبریزی علیه الرحمه در آن قبرستان است . (برهان ).
