گداطبع

گداطبع. [ گ َ / گ ِ طَ ] (ص مرکب ) خسیس . دنی . (آنندراج ). لئیم یا پست فطرت . کسی که طبعاً گدا و مایل به گدایی باشد :
گداطبع اگر در تموز آب حیوان
به دستت دهد جور سقا نیرزد.

سعدی .

خواجه می نازد به سیم و زر گداطبع [ و ] بلاست
خواجه آن باشد که در مهر و وفا درویش نیست .

نورالدین ظهوری (از آنندراج ).