گرانی کردن

گرانی کردن . [ گ ِک َ دَ ] (مص مرکب ) سنگینی کردن . تثاقل . (زوزنی ). تثقیل . (تاج المصادر بیهقی ) : و علامت خلط بلغمی آن است که ملازه دراز شود... و سپید و سوزش و گرمی نکند، لکن گرانی کند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || سرسنگینی . تکلف . مشقت . اذیت کردن :
هر آنگه که دینار بردی به کار
گرانی مکن هیچ بر شهریار.

فردوسی .

در دهان دار تا بود خندان
چون گرانی کند بکن دندان .

سنائی .

|| خودخواهی . خودپسندی . تکبر :
پیر بدو گفت جوانی مکن
درگذر از کار و گرانی مکن .

نظامی .

|| گرانجانی . سخت جانی :
بطول قطعه گرانی نکردم از پی آن
کز این متاع در این عرضگاه ارزان است .

انوری (دیوان ص 351).

تو نه و من در جهان زندگان
راستی باید گرانی میکنم .

؟ (از سندبادنامه ص 151).

بر او زین سپس گو سر خویش گیر
گرانی مکن جای دیگر بمیر.

سعدی (بوستان ).

هرکه بی او زندگانی میکند
گر نمی میرد گرانی میکند.

سعدی (طیبات ).