گران نعل
لغتنامه دهخدا
گران نعل . [ گ ِ ن َ ] (ص مرکب ) دارای نعل سنگین . چهارپائی که نعل بزرگ دارد. || بزرگ سم . پهن سم و آن از محسنات اسب است :
قوی پشت و گران نعل و سبک خیز
به دیدن تیزبین و در شدن تیز.
قوی پشت و گران نعل و سبک خیز
به دیدن تیزبین و در شدن تیز.
نظامی .