گردافکن

گردافکن . [ گ ُ اَ ک َ ] (نف مرکب ) پهلوان زمین زننده . پهلوان . دلیر. شجاع مردافکن . گرداوژن :
منم گفت گردافکن و شیرگیر
کمند و کمان دارم و گرز و تیر.

فردوسی .

برآشفت گردافکن تاج بخش
ز دنبال هومان برانگیخت رخش .

فردوسی .

عنان پیچ و گردافکن و گرزدار
چو من کس نبیند به گیتی سوار.

فردوسی .

خسرو شیردل پیلتن دریادست
شاه گردافکن لشکرشکن دشمن مال .

فرخی .

به پنجم پسر باز گردافکنی
بود اژدهاکش هژبرافکنی .

اسدی .

چو جام گیرد بدره ده است و بنده نواز
چو تیغ گیرد گردافکن است و خصم شکن .

سوزنی .

رجوع به گرداوژن شود.