گردماه

گردماه . [ گ ِ ] (اِ مرکب ) بدر. ماه تمام . ماه شب چهارده . ماه چارده . مه چارده . مجازاً بمعنی صورت است :
روی هر یک چون دو هفته گردماه
جامه شان غفه سمورینشان کلاه .

رودکی .

همی بود تا چرخ پوشدسیاه
ستاره پدید آمد و گردماه .
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 7 ص 2177).
خرمی از نوبهار و تازگی از سرخ گل
نیکویی از گردماه و روشنی از آفتاب .

فرخی .

|| رخسار. چهره . صورت :
همی گفت وز نرگسان سیاه
ستاره همی ریخت بر گردماه .

اسدی .

|| زیبا.خوش صورت :
گمانی برم گفت کآن گردماه
که روشن بدی زو همیشه سپاه .

دقیقی .

نشسته به آرام در پیشگاه
چو سرو بلند از برش گردماه .

فردوسی .