گردون پیکر

گردون پیکر. [ گ َ پ َ /پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) آسمان پیکر. || مجازاً موقر و کارگر و برنده یا تابنده و رخشان :
با تیغ گردون پیکرش گردون شده خاک درش
وز رای گیتی داورش گیتی نمودار آمده .

خاقانی .