گرد توتیا
لغتنامه دهخدا
گرد توتیا. [ گ َ دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سوده ٔ توتیا. و آن گردی است که از سنگ توتیا گیرند و چشم را بدان درمان کنند :
اگرت چشم تیرگی دارد
رهت از گرد توتیا بخشد.
رجوع به توتیا شود.
اگرت چشم تیرگی دارد
رهت از گرد توتیا بخشد.
عطار.
رجوع به توتیا شود.