گرسنه چشم
لغت‌نامه دهخدا
گرسنه چشم . [ گ ُ رِ / رُ ن َ / ن ِ / گ ُ س َ / س ِن َ / ن ِ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) کنایه از بخیل و ممسک باشد. (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا). حریص :
مرغیم گنگ و مور گرسنه چشم
کس چومن مرغ در حصار نکرد.
ز من مرنج چو بسیار بنگرم سویت
گرسنه چشمم و سیری ندارم از رویت .
این گرسنه چشم بی ترحم
خود سیر نمیشود ز مردم .
ز گرم خوردن حلوای بوسه معذورم
گرسنه چشم نیارد از این نواله گذشت .
|| مردم فقیر و گدا. (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا). || کنایه از مردمی هم هست که از قحط و غلا برآمده باشند. (برهان ) :
این گرسنه چشمان که نگشتند ز تو سیر
خون باد هر آن لقمه که از خوان توگیرند.
مرغیم گنگ و مور گرسنه چشم
کس چومن مرغ در حصار نکرد.
خاقانی .
ز من مرنج چو بسیار بنگرم سویت
گرسنه چشمم و سیری ندارم از رویت .
سعدی .
این گرسنه چشم بی ترحم
خود سیر نمیشود ز مردم .
سعدی .
ز گرم خوردن حلوای بوسه معذورم
گرسنه چشم نیارد از این نواله گذشت .
سنجر کاشی (از آنندراج ).
|| مردم فقیر و گدا. (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا). || کنایه از مردمی هم هست که از قحط و غلا برآمده باشند. (برهان ) :
این گرسنه چشمان که نگشتند ز تو سیر
خون باد هر آن لقمه که از خوان توگیرند.
باقر کاشی (ازآنندراج ).
