گرم خویان چمن
لغتنامه دهخدا
گرم خویان چمن . [ گ َ ن ِ چ َ م َ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گلها و ریاحین :
شرمساریم از سلوک گرم خویان چمن
برگ گل دارد زبان خار در آزار ما.
شرمساریم از سلوک گرم خویان چمن
برگ گل دارد زبان خار در آزار ما.
دانش (از آنندراج ).