گره فکندن
لغتنامه دهخدا
گره فکندن . [ گ ِ رِه ْ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) ایجاد گره . تولید عقده . || گره فکندن بر دل ، غمگین ساختن . اندوهگین کردن دل :
چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن
که عهد با سر زلف گره گشای تو بست .
چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن
که عهد با سر زلف گره گشای تو بست .
حافظ.
