گرگاس
لغتنامه دهخدا
گرگاس . [ گ ُ ] (اِ) گیاهی است که در گندم زار روید و دانه های آن گرد و سیاه و تلخ است . هرگاه در گندم داخل و آسیا شود نان را نهایت تلخ کند. این گیاه در بعض شهرهای ایران منجمله گلپایگان به نام فوق خوانده میشود. برهان کرکاس ضبط کرده است . تلخه . زوان .
