گستاخ گویی

گستاخ گویی . [ گ ُ ] (حامص مرکب ) بی پروا سخن گفتن . بی محابا گفتگو کردن . دلیرانه به سخن پرداختن :
نظامی چیست این گستاخ رویی
که با دولت کنی گستاخ گویی .

نظامی .