گسگر

گسگر. [ گ َ گ َ ] (اِخ ) در شمال غربی رشت و از شمال محدود است به طالش دولاب ، از مشرق به مرداب ، از جنوب به فومن و از مغرب بماسال و شاندرمن . طول آن 12 و عرض آن 9هزار گز است و سابقاً وسیعتر بوده است . جمعیت آن در حدود 1000 خانوارو مرکز آن گسگر و محصولات آن برنج و از صنایع مهم آن بافتن شالهای پشمی است . قرای مهم آن : شکرباغان ، کلنگستان ، پلیگ سرا، ملک سار و نوده میباشد. (فرهنگ سیاسی کیهان ص 277). ناحیتی است به گیلان . (نخبةالدهر دمشقی ). در فرهنگ جغرافیایی ارتش ذیل «گسگره » آمده است .