گشاده دهان
لغتنامه دهخدا
گشاده دهان . [ گ ُ دَ / دِ دَ ](ص مرکب ) آنکه دهانی گشاد و فراخ دارد :
سری که اهل قلم پیش او قلم کردار
همیشه بسته میانندی و گشاده دهان .
|| خوشرو. خنده رو. خوشحال . خندان . طلق الوجه .
سری که اهل قلم پیش او قلم کردار
همیشه بسته میانندی و گشاده دهان .
سوزنی .
|| خوشرو. خنده رو. خوشحال . خندان . طلق الوجه .