ترجمه مقاله

گشنکان

لغت‌نامه دهخدا

گشنکان . [ گ ُ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان شیراز واقع در 30000گزی جنوب خاوری شیراز. هوای آن معتدل و دارای 655 تن سکنه است . آب آنجا از چاه و محصول آن غلات ، پنبه و تنباکو است . راه فرعی به شیراز دارد. شغل اهالی آنجا زراعت است و در دو محل گشنکان بالا و پائین سکونت دارند. گشنکان بالا دارای 353 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
ترجمه مقاله