گلاب افشانی
لغتنامه دهخدا
گلاب افشانی . [ گ ُ اَ ] (حامص مرکب ) افشاندن گلاب . || مجازاً در بیت زیر بمعنی اشک ریختن و گریه کردن است :
بامدادان کنم از دیده گلاب افشانی
کآتشین آینه عریان به خراسان یابم .
بامدادان کنم از دیده گلاب افشانی
کآتشین آینه عریان به خراسان یابم .
خاقانی .