گله بانی
لغتنامه دهخدا
گله بانی . [ گ َ ل َ / ل ِ / گ ل ْ ل َ / ل ِ ] (حامص مرکب ) عمل گله بان . کار چوپان . چوپانی :
مباش غره و غافل چو میش سر در پیش
که در طبیعت این گرگ گله بانی نیست .
مرا گله بانی به عقل است و رای
تو هم گله ٔ خویش باری بپای .
مباش غره و غافل چو میش سر در پیش
که در طبیعت این گرگ گله بانی نیست .
سعدی .
مرا گله بانی به عقل است و رای
تو هم گله ٔ خویش باری بپای .
سعدی (بوستان ).